راهنمای علمی نسوز کردن اشیا با مواد شیمیایی

قبل از برق دار شدن خانه ها ، مردم در معرض خطر مداوم آتش گرفتن لباس و محیط اطراف خود با چراغ های نفتی و آتش های پخت و پز مورد استفاده روزمره زندگی می کردند. با  دقیق تر و جدی تر شدن مطالعات شیمی ، دانشمندان شروع به فکر کردند که چگونه از مردم در برابر این خطر محافظت کنند. شخصی که اولین بار به طور نظام مند به این مسئله پرداخت ، جوزف لوئیس گای -لوساک ، دانشمند فرانسوی قرن نوزدهم بود.

گای -لوساک غول تاریخ شیمی بود. گای-لوساک جوان، که در آشوب های انقلاب فرانسه متولد شده بود، به همراه دانشمند برجسته کلود برتولت، برای تحصیل به پاریس رفت. برتولت، دوست نزدیک آنتوان لاووازیه مرحوم بود که کتاب اولیه در مورد شیمی را نوشته بود. گای -لوساک به سرعت رشد کرد تا استاد فیزیک سوربن شود ، و در حالی که او را به خاطر بررسی خواص گازها به خاطر می آورند ، اکتشافاتش در شیمی معدنی ، او را تبدیل به پدر ضد حریق مدرن نیز می سازد.

گای-لواساک در آزمایشگاه خود در پاریس ، آزمایشات زیادی انجام داد که پیشگام هنر و علم ایجاد دنیای قابل احتراق اندکی ایمن تر بودند. کلید موفقیت او کار با یک ماده خاص به نام بور بود.

اگر سولفور ، که اغلب بریمستون نامیده می شود ، عنصری باشد که به شروع آتش سوزی بسیار مرتبط است ، پس بور عنصری است که بیشتر با متوقف کردن آنها در ارتباط است. بور یک عنصر کند کننده خوب آتش است زیرا با جلوگیری از انتشار شعله و تقویت شکل گیری یک لایه محافظ  زغال بعنوان مانع آتش، موادی را که بر آنها عمل می کنند، به طور قابل توجه کاغذ و الیاف، را  از نظر شیمیایی تغییر می دهد.

ترکیبات بور از قدیم به طور گسترده مورد استفاده قرار  گرفته اند ، اما خود بور خالص تا سال 1808 جدا نشده بود. در آن زمان، گای لوساک و رقیبش هامفری دیوی ، یکی از دانشمندان برجسته انگلستان، برای جداسازی بور در رقابت بودند و به این ترتیب ادعا می کردند کاشف آن می شوند

در سال 1808 ، دیوی پنج عنصر – باریم ، کلسیم ، استرانسیم ، سدیم و پتاسیم را کشف و نامگذاری کرده بود و مطمئن بود که به جداسازی عنصر ششم خود، بور گریزان، نزدیک است. خبر به گای-لوساک رسید که دیوی فکر کرده نزدیک است. (در واقع ، بسیاری از محققان مدرن معتقدند که دیوی در واقع بور را جدا کرده اما قادر به اثبات آن نبودند.)

بنابراین ، گای-لوساک تلاش های خود را دو برابر کرد. او با کنار گذاشتن احتیاط ، یک روش آزمایشگاهی خطرناک اتخاذ کرد  که با  درگیر کردن فلز پتاسیم خالص بسیار واکنش پذیر و با در نظر گرفتن این خطر ، به زودی ماده ای به نام “بور” را جدا ساخت. گی-لوساک توانست رضایت همتایان خود را مبنی بر اینکه آنچه یافته در واقع یک عنصر جدید است محقق کند.

کاغذ ، پارچه و چوب نسوز

در سال 1821 ، هنگامی که گای لواساک در حال آزمایش با روش هایی برای ساختن مواد مقاوم در برابر آتش بود ، الیاف را با نمک های بور اشباع کرد و دریافت که ترکیبات بور در حقیقت می توانند مانع پارچه ، کاغذ و سایر مواد مبتنی بر سلولز دربرابر سوختن شوند. موفقیت او در یافتن یک ماده شیمیایی ضد حریق که نمی تواند بر رنگ پارچه اثر گذاشته یا آن مسموم کند ، یک پیشرفت غیرمنتظره بود.

یک عصای ضد حریق بسازید

شما می توانید از اکتشافات گای لوساک برای ایجاد ترکیب چوب کوهنوردی مقاوم به آتش استفاده کنید.معمولا این عصا ها یک  کالای مفید و چند منظوره  و ایده آل برای پیاده روی های شبانه به مناطق بیابانی هستند. شما از اندکی تغییر در روشهای اصلی گای لوساک استفاده خواهید کرد ، اما اصول همان هستند. مثل همیشه ، این پروژه را با پذیرش شخصی خطر آن انجام دهید.